I borghi più belli, czyli najpiękniejsze miasteczka w regionie Marche

2,1K

Czy wiecie, że region Marche pod względem liczby najpiękniejszych miasteczek jest we Włoszech absolutnym numero uno? 🙂 Tak wynika z rankingu opracowanego przez stowarzyszenie I borghi più belli d’Italia (pol. Najpiękniejsze miasteczka Włoch), którego celem jest ochrona i rewitalizacja tych miejscowości, które mimo wielkiej wartości historycznej i kulturowej są narażone na zapomnienie. W Marche jest ich aż 30, i w tym artykule poznacie wszystkie z nich!

Miasteczka w prowincji Ankona

Arcevia – miasto dziewięciu zamków

Arcevia wznosi się kilka kilometrów od aksamitnej plaży w miejscowości Senigallia – jednym z kurortów w Marche. Prawdziwa duma miasteczka do jego dziewięć zamków: Avacelli, Castiglioni, Caudino, Loretello, Montale, Nidastore, Palazzo, Piticchio, San Pietro, które przetrwały niemal w oryginalnej formie (a skonstruowane były prawdopodobnie w XV wieku). Dobrze zachowane mury obronne, które otaczają miasto przez ponad półtora kilometra, są idealnym miejscem na spacery z panoramicznym widokiem.

W okolicach miasteczka uprawia się odmianę kukurydzy, z której powstaje mąka idealna do przygotowania przepysznej polenty. Okolice Arcevii to też obszar produkcji wina Verdicchio i Rosso Piceno.

Corinaldo – najbardziej imponujące mury obronne w Marche

Początki miasteczka sięgają V wieku n.e., kiedy to grupa mieszkańców rzymskiego miasta Suasa (dzisiejsze Castelleone di Suasa) osiedliła się na obecnym obszarze miejskim, próbując uciec przed najazdami wrogów. Mury obronne Corinaldo są uznawane za najbardziej imponujące i znaczące w regionie Marche (mają wysokość aż 912 metrów!). Centrum o typowo średniowiecznym charakterze, to ciąg wąskich uliczek i murowanych domów. Najbardziej charakterystycznym zaułkiem jest Piaggia, nazywana też Cento Scale (🇵🇱 sto schodów) ze studnią.

Okolice Corinaldo to teren produkcji wina, oliwy z oliwek oraz lawendy.

Morro d’Alba – ukryte przejście wzdłuż murów obronnych & pyszne wino

To małe miasteczko leży między miejscowościami Senigallia i Jesi. Jest jedynym miasteczkiem we Włoszech, w którym wzdłuż murów obronnych działa specjalne przejście o nazwie La Scarpa. Przez wieki mieszkańcy miasta skonstruowali skomplikowany labirynt jaskiń, połączonych ze sobą tunelami, które stanowią swego rodzaju drugie podziemne miasto. W przeszłości jaskinie służyły głównie do przechowywania żywności, ale w razie potrzeby mogły służyć jako schronienie w przypadku najazdów wroga.

Najbardziej znanym produktem Morro d’Alba jest znane już w czasach rzymskich wino DOC Lacrima di Morro d’Alba. Swoją nazwę zawdzięcza szczególnej kropli (lacrima – 🇵🇱 łza), która wypływa z kiści winogron po osiągnięciu dojrzałości.

Offagna – punkt widokowy na ruinach dawnego zamku

Offagna niedaleko Ankony to typowe średniowieczne miasteczko, nad którą góruje La Rocca (🇵🇱 twierdza), która wyróżnia się jako samotny punkt widokowy na otaczający pagórkowaty krajobraz. La Rocca wybudowana w połowie XV w. na ruinach dawnego zamku jest jedną z najpiękniejszych budowli obronnych w regionie Marche. Zachowała nienaruszoną masywną pięciokondygnacyjną basztę, w której mieści się dziś Muzeum Broni Antycznej.

Offagna słynie m.in. z produkcji wina Rosso Conero, ale też oliwy i miodu.

Sassoferrato ze starożytnym rzymskim miastem Sentinum

Sassoferrato to miasteczko na dwóch “poziomach” – dzielnica Borgo na około 310 m. oraz dzielnica Castello na wysokości około 400 m., zdominowana przez pozostałości Rocca, potężnej konstrukcji wojskowej z XIV wieku, zbudowanej na życzenie kardynała Albornoza. Na terytorium Sassoferrato znajdowało się starożytne rzymskie miasto Sentinum, miejsce słynnej Bitwy Narodów (295 p.n.e.), w której Rzymianie zwyciężyli Galów i Samnitów.

Jeśli będziecie w mieście to na wizytę zasługuje też położone niedaleko opactwo Santa Croce, jeden z najciekawszych przykładów architektury romańskiej w Marche (zbudowane pod koniec XII wieku przez hrabiów Atti z materiałów z pobliskiego Sentinum).

Do typowych produktów lokalnych zalicza się sery, wędliny, szafran czy miód.

Miasteczka w prowincji Ascoli Piceno

Grottamare – perła Adriatyku południowej części Marche

Grottammare – podobnie jak miasteczko Sirolo na północy Marche – nazywana jest perłą Adriatyku. Stanowi część tak zwanej Riviera delle Palme – obszaru Marche, który wzdłuż wybrzeża obejmuje również Cupra Marittima i San Benedetto del Tronto. Nazywana jest tak ze względu na obecność tysięcy palm otoczonych lasami sosnowymi, oleandrami i gajami pomarańczowymi.

Mimo że znana jest głównie ze względu na rozciągającą się na 5 kilometrów plażę, to też miejscowość o ciekawym dziedzictwie historycznym i architektonicznym. Centrum miasteczka zznajduje się na wzgórzu, z którego rozciąga się przepiękny widok na Adriatyk i całe wybrzeże. Zjecie tutaj przede wszystkim dania ze świeżymi owocami morza. W menu tutejszych restauracji można znaleźć też m.in. bardzo znany lokalny produkt, tj. makaron Maccheroncini di Campofilone, który produkuje się w miasteczku oddalonym od Grottamare o kilkanaście kilometów.

Montefiore dell’Aso – wzgórze malarzy

To urocza miejscowość położona między dolinami rzeki Aso i Menocchia. Historyczne centrum miasteczka jest dobrze zachowane i wciąż znajdują się tu fragmenty murów z sześcioma wieżami z XV i XVI wieku. Można tu też obejrzeć prace artystów, którzy nadali miastu prestiż. Mowa o Carlo Crivelli i jego dedykowanym tryptyku wykonanym na początku lat 70. XVI wieku dla kościoła Minori Conventuali, ale też o Domenico Cantatore – apulijskim malarzu, autorze licznych obrazów przedstawiających krajobrazy okolic Montefiore.

Dolina Aso słynie z kuchni opartej na prostych i naturalnych składnikach, takich jak rośliny strączkowe, zboża, warzywa, olej i wieprzowina. Produkuje się tu też wina Rosso Piceno, Falerio i Pecorino.

Offida – miasto koronki klockowej i białego wina

Położona na skalistym cyplu między dolinami Tesino i Tronto, znana jest z pracochłonnej i cierpliwej sztuki delikatnej koronki klockowej, starożytnej tradycji, której poświęcone jest jedno z głównych muzeów miasta. Sercem wioski jest Piazza del Popolo o niespotykanym trójkątnym kształcie.

Najważniejszym wydarzeniem w Offidzie jest chyba karnawał pełen historycznych rytuałów, o którym słyszał chyba każdy mieszkaniec Marche. W jego organizację zaangażowane jest całe miasto.

Lokalne specjały kulinarne to np. nadziewana chichì (focaccia z tuńczykiem, anchois, kaparami i papryką), funghetti (słodycze na bazie anyżu). Offida to też białe wino, m.in. popularna w ostatnich latach w Marche passerina.

Miasteczka w prowincji Fermo

Moresco z majestatycznym zamkiem górującym nad doliną Aso

Moresco charakteryzuje się imponującym i majestatycznym zamkiem, dominującym w dolinie Aso, wybudowanym jako wieża strażnicza i obronna. Za to historyczne centrum miasta w kształcie elipsy, to ciąg wąskich i sugestywnych uliczek, malowniczych placów, arkad i fresków.

Dolina Aso, u podnóża Moresco słynie z uprawy owoców i warzyw, najbardziej znanym lokalnym specjałem są brzoskwinie.

Petritoli – “kraina ślubów”

Petritoli to pagórkowate miasto, które dominuje nad piękną zieloną doliną Aso. Oferuje rozległy i wspaniały widok, który rozciąga się od gór Sibillini po wybrzeże Adriatyku. Od około 10 lat Petritoli jest wyjątkowo często wybierane przez zagranicznych turystów na uroczystość weselną, stąd zaczęło być nazywane “krainą ślubów”. Największa atrakcja miasta to – oprócz uroczych uliczek w centrum – odrestaurowana wieża ratusza z tarasem widokowym, z którego można podziwiać typowy dla regionu Marche krajobraz.

Najpopularniejszym lokalnym produktem jest brzoskwinia uprawiana przed małych, ekologicznych producentów. Wyjątkowo żyzna dolina Aso sprzyja też produkcji doskonałej jakości oliwy z oliwek.

Servigliano – historyczne miasteczko z tradycjami

Nazwa miasteczka wywodzi się od rzymskiej osady założonej prawdopodobnie przez Servillo Rullo, która znajdowała się 4 kilometry dalej niż obecna lokalizacja. W 1771 r. miasto upadło i zostało odbudowane przez papieża Klemensa XIV, przyjmując na jego cześć nazwę Castel Clementino. Budowę kontynuowano pod rządami Piusa VI, a w 1863 roku, wraz ze zjednoczeniem Włoch, miasto odzyskało swoją starożytną nazwę.

Dziś miasto znane jest w regionie głównie z obchodów Bożego Ciała, kiedy to uliczki Servigliano toną w kompozycjach kwiatowych o przeróżnych formach i symbolach.

Znane produkty gastronomiczne to m.in. kiełbasa ciauscolo czy vincisgrassi, które być może już znacie z moich postów 🙂 W okolicy produkuje się doskonałej jakości oliwę z oliwek i doskonałe wina.

Torre di Palme – panoramiczny balkon na szczycie wzgórza

Centrum Torre di Palme to niemal w całości panoramiczny balkon na szczycie wzgórza, z którego można podziwiać wybrzeże Morza Adriatyckiego (główny punkt widokowy to piazzale Belvedere).

Miasto zostało zbudowane w średniowieczu jako ufortyfikowana ochrona ówczesnego portu morskiego rzymskiego miasta Palma w celu obrony przed częstymi najazdami piratów. Ponoć już wtedy na okolicznych polach produkowano przepyszne wino Palmense, uznawane za pierwsze na ziemiach regionu Marche!

Miasteczka w prowincji Macerata

Cingoli – balkon regionu Marche

Cingoli od zawsze było znane jako il balcone delle Marche (pol. balkon Marche), a to dzięki rozległemu tarasowi widokowemu na murach zamku, z którego rozciąga się widok na większą część regionu. Sercem miasta jest Piazza Vittorio Emanuele II z widokiem na ratusz i katedrę.

Lokalna kuchnia ze względu na położenie bardziej wgłąb lądu oparta jest głównie na mięsie i makaronie.

Esanatoglia – miasto siedmiu dzwonnic

Położone na zboczu wzgórza, to małe miasteczko nadal zachowuje wiele średniowiecznych budowli, otoczonych murami zamkowymi graniczącymi z rzeką Esino. Ze swoimi dzwonnicami, wieżą i brukowanymi uliczkami, Esanatoglia jest wciąż mało znanym miasteczkiem, który jednak kryje wiele niespodzianek. Nie brakuje ich też w gastronomii – warte spróbowania są np. potrawy z truflą czy słodycze z dodatkiem anyżu.

Montecassiano – miasteczko aktywne przez cały rok

W sercu regionu Marche, pośrodku pagórkowatych obszarów Maceraty, znajduje się Montecassiano – średniowieczne miasteczko otoczone wysokimi murami, położone w dolinie Potenza, niecałe 10 km od Maceraty i około 15 km od Recanati.

Dzięki wsparciu ponad 70 lokalnych stowarzyszeń działających aktywnie na terenie miasta, Montecassiano posiada pełen roczny program różnorodnych wydarzeń, w tym festiwali, festynów czy typowych dla włoskich miasteczek sagr. Jedna z nich poświęcona jest typowemu deserowi z Montecassiano o nazwie i sughitti (rodzaj słodkiej polenty).

Montecosaro otoczone XIV-wiecznymi murami

Montecosaro położone jest na wzgórzu z widokiem na dolinę rzeki Chienti, między miastami Civitanova Marche i Macerata (czyli w bardzo w niewielkiej odległości od Morza Adriatyckiego i około 50 km od Parku Narodowego Gór Sibillini). Odkrycie etruskich i rzymskich znalezisk archeologicznych w miasteczku potwierdza jego długą historię. Centrum Montecosaro wciąż otaczają XIV-wieczne mury, a głównym wejściem jest dobrze zachowana Porta San Lorenzo.

Najpopularniejszym lokalnym daniem jest tu vincisgrassi, ale też cicerù (duże słodkie ravioli nadziewane puree z ciecierzycy) czy frascarelli (przygotowywana na różne sposoby polenta z mąki pszennej).

Montelupone – miasto karczocha

To jedno z tych miasteczek, które doskonale zachowało ślady swojej bogatej historii. Można to dostrzec od razu, na przykład obserwując długie mury z czterema bramami wejściowymi i oryginalny kamienny bruk.

Najpopularniejszym lokalnym produktem jest tutaj karczoch, któremu poświęcona jest nawet La Sagra Del Carciofo Di Montelupone, czyli prawdziwy festiwal karczocha. To tradycyjna impreza zapoczątkowana 1961 roku, która co roku przyciąga tysiące gości z całego regionu chcących wypróbowac rozmaitych przepisów z karczochem w roli głównej.

San Ginesio – balkon Gór Sybillińskich

San Ginesio wznosi się na wysokosci az 690 metrów przed łańcuchem Gór Sibillini i ze względu na to położenie i przepiękne widoki nazywane jest balkonem Monti Sibillini. Miasteczko niestety mocno odczuło serię trzęsień ziemi w Marche w 2016 roku, dlatego większość budynków wspierana jest przez specjalne wzmocnienia. San Ginesio jest naprawdę urocze, choć niezwykle puste. W centrum oprócz starszych rodzimych mieszkańców raczej nie spotyka się przyjezdnych.

Z łagodnych tutejszych wzgórz Ginesio pochodzą pyszne wina na bazie czarnych szczepów Vernaccia Nera. Lokalne wino doskonale skomponuje sie z tradycyjnym daniem (polentone) z mąki kukurydzianej i z sosem składającym się z pięciu różnych mięs lub z kiełbasą, żeberkami wieprzowymi i grzybami.

Sarnano – miejsce dla miłośników spędzania czasu w górach

Sarnano u podnóża gór Sibillini zostało wpisane na listę I borghi più belli delle Marche jako pierwsze. Historyczna starówka o średniowiecznych korzeniach jest jednym z najlepiej zachowanych w całym regionie. Co ciekawe, w ścisłym centrum nie znajdziemy żadnego sklepu, restauracji itd., stąd spacer jego uliczkami w niemal zupełnej ciszy to wyjątkowo relaksujące doświadczenie. Tym bardziej, że z wielu zaułków można dostrzeć piękne, majestatyczne Góry Sybillińskie, z których sąsiedztwa Sarnano aktywnie korzysta całym rokiem. Zimą można tu jeździć na nartach, latem poznawać górskie szlaki pieszo, rowerem lub nawet konno.

Sarnano jest związane z postacią św. Franciszka z Asyżu i jego wyznawcami. Legenda głosi, że anioł przedstawiony w herbie miasta został zaprojektowany przez samego świętego. Typowe lokalne produkty to przede wszystkim kiełbasa ciauscolo, która doczekała się tu nawet swojego święta, a także crostata al torrone – słodka tarta z nadzieniem z migdałów i orzechów laskowych.

Treia z najstarszym sportem zespołowym we Włoszech

Treia to kolejne średniowieczne miasteczko o bogatej historii. Serce miasta jest Piazza della Repubblica, z którego rozciąga się niesamowity widok na wzgórza Marche.

Pod koniec lipca każdego roku w miasteczku odbywa się inscenizacja historyczna pod nazwą Disfida del Bracciale, obrazująca najstarszy sport zespołowy we Włoszech. Gra przypomina trochę tenis (gra się na specjalnym korcie podzielonym na 2 części). Małą skórzaną kulkę o średnicy około 15 cm należy odrzucić z jednej połowy boiska na drugą, używając bracciale zamiast rakiety. Il bracciale to “rękaw” wykonany z drewna jarzębiny, którego zewnętrzna część ma “kolce”, a wewnętrzna wyżłobioną przestrzeń na dłoń gracza.

Specjalnością Treia jest calcione, typowo wielkanocne smażone lub pieczone ciasto z nadzieniem serowym. Inne lokalne produkty i dania to popularne w prowincji Macerata ciausolo czy vincisgrassi.

Visso – symbol trzęsień ziemi w Marche

Visso położone jest w Parku Narodowym Gór Sibillini, “wciśnięte” pomiędzy doliny górskie, które oddzielają Marche od Umbrii. Miasteczko zostało poważnie dotknięte trzęsieniem ziemi w 2016 roku, po którym ścisłe centrum uznano za całkowicie niezdatne do zamieszkania. Część mieszkańców przeniosła się na skonstruowane niedaleko osiedle domków szeregowych dla rodzin, które nie mają możliwości wrócić na swoje. Ta miejscowość stała się niemalże symbolem serii trzęsień w regionie Marche, bo wśród wszystkich miasteczek, które ucierpiały, Visso odczuło je chyba najdotkliwiej.

Miałam okazję zobaczyć Visso jeszcze przed trzęsieniem podczas mojego Erasmusa w Maceracie w 2013 roku, a za drugim razem kilka lat temu z widokiem na w większości niestety puste dziś budynki mieszkalne i gruzy. Chyba nie muszę dodawać, która z wizyt wywołała u mnie więcej emocji.

Miasteczka w prowincji Pesaro Urbino

Frontino – najmniejsza gmina w Prowincji Pesaro i Urbino

Frontino jest pod względem liczby ludności najmniejszą gminą w prowincji Pesaro i Urbino, mieszka tu nieco ponad 300 osób. Rozciągają się stąd piękne, panoramiczne widoki, m.in. na Monte Carpegna, u której podnóża znajduje się dolika rzeki Mutino. Część kamieni z dna tej rzeki służyła do budowy Frotino.

Dumą miasta jest XIII-wieczny klasztor Montefiorentino, który według tradycji został założony przez świętego Franciszka podczas jego przejazdu przez Montefeltro. Montefeltro to region historyczny, który rozciąga się na Marche (w płn. części prowincji Pesaro i Urbino), w Emilia-Romagna (w zach. części prowincji Rimini), w Republice San Marino oraz w Toskanii (we wsch. części prowincji Arezzo).

Lokalną specjalnością jest bustreng, deser z jajek i mleka, znany też w położonej po sąsiedzku Emilia Romania.

Gradara – zamek Paolo i Franceski

Średniowieczna architektura miasta została niemal w całości odrestaurowana, dzięki czemu od lat przyciąga ono turystów z całego świata. Główną atrakcją jest usytuowany na malowniczym wzniesieniu i otoczony blisko 800-metrowymi murami potężny zamek obronny. Gradara została uwieczniona w “Boskiej komedii” Dantego Alighieri jako miejsce miłosnej historii Paolo i Franceski, zabitych z zazdrości po odkryciu zdrady przez brata Paolo (Francesca była jego żoną). Na terenie miasta można nawet wybrać się na spacer “deptakiem zakochonaych”

Gradara w 2018 zajęła pierwsze miejsce w konkursie na najpiękniejsze włoskie miasteczko, zorganizowanym przez telewzję RAI. Typowym daniem są tu tagliolini con la bomba – świeży makaron z cebulą i smalcem/tłustym boczkiem.

Macerata Feltria w samym sercu Montefeltro

Rzymska Pitinum Pisaurense, leży w zielonej dolinie na granicy Marche, Emilii Romanii i Toskanii, w samym sercu regionu historycznego regionu Montefeltro. Jak wiele średniowiecznych miasteczek, dzieli się na część Castello zajmującą szczyt wzgórza z charakterystyczną wieżą, oraz miasteczko położone nieco niżej. Nie brakuje tu historycznych zabytków sprzed wieków. Na terenie Macerata Feltria znajduje się też zakład termalny (z możliwością kąpieli siarkowych).

Co ciekawe, w miasteczku znajduje się Muzeum Radia z bogatą kolekcją sprzętu z różnych epok i w idealnym stanie. Specjalnością gastronomiczną jest ciasto z suszonymi winogronami i orzechami włoskimi, niegdyś uważane za “chleb ubogich”, ponieważ jest przyrządzany z prostych składników, które każdy miał w domu.

Mercatello sul Metauro – średniowieczne miasteczko w dolinie rzeki

Mercatello sul Metauro znajduje się na północy Marche, w górnej dolinie rzeki Metauro. Centrum, które prawie całkowicie zachowało swój średniowieczny wygląd, skupia się wokół głównego Piazza Garibaldi. To tutaj można zobaczyć najbardziej znaczące i charakterystyczne budynki, takie jak Palazzo Gasparini z XVII wieku i Pieve Collegiata, która zachowała mury romańskiej konstrukcji, z pięknymi gotyckimi oknami i ikoną przedstawiającą Madonnę delle Grazie (pochodzącą prawdopodobnie z XIII wieku).

Wśród propozycji, które znajdziecie w lokalnych menu z pewnością nie zabraknie półmisków wędlin i serów czy dań na bazie trufli.

Mondavio z widokiem na Adriatyk i Apeniny

Położony na wzgórzu na 280 metrach, między dolinami rzek Metauro i Cesano, z widokiem na Adriatyk i Apeniny. Szczyci się jednym z najlepiej zachowanych historycznych centrów w regionie Marche, do dziś otoczonych murem o długości 780 metrów. Głównym zabytkiem jest Rocca górująca nad miastem zbudowana w XV wieku, zachowana w doskonałym stanie.

Typowe lokalne danie to i tacconi di fave – makaron zrobiony z mieszanki mąki pszennej i mąki z bobu.

Mondolfo – galeria sztuki pod gołym niebem

Nazywane miastem błękitu i złota. Błękit to oczywiście kolor Adriatyku, który widać z najwyżej położonych zaułków. Złoto ma prawdopodonnie reprezentować łany zbóż rozciągających się na licznych pagórkach między Mondolfo a wybrzeżem. Bliskość morza i otoczenie krajobrazem typowym dla Marche sprawia, że Mondolfo określa się również miastem “podwójnej duszy”. Poza tym nawet historyczne centrum miasta jest otoczone podwójnym murem.

Mondolfo jest prawdziwą galerią sztuki ulicznej, a to za sprawą fotografa Matio Giocamelli, którego pracę wydrykowane w dużym formacie wyeksponowano w całym centrum.

W Mondolfo wiosną organizowana jest sagra Spaghettata poświęcona – jak sama nazwa wskazuje – spaghetti z tuńczykiem i anchois (sardele). Zgodnie z legendą te danie pomogło mieszkańcom Mondolfo wygrać najazd Medyceuszy w 1517 roku, ponieważ wrogowie zamiast kontynuować atak (zorganizowany w porze obiadowej) zajęli się jedzeniem typowego w Mondolfo makaronu, który gospodynie domowe akurat przygotowywały. 🙂

Monte Grimano Terme – źródła lecznicze & festiwal trufli

Monte Grimano Terme znajduje się tuż przy granicy z regionem Emilia Romania. Położony jest na cyplu z widokiem na dolinę Conca, a dzięki jej wysokości 600 metrów. n.p.m., oferuje czyste powietrze, łagodny i umiarkowany klimat oraz relaksującą atmosferę pagórkowatych krajobrazów. Dominującym symbolem historycznego centrum jest XV-wieczna wieża, jedyna zachowana część zamku, wysoka na 18 metrów, w stylu romańskim, złożona z trzech dzwonów i kopuły.

Całe terytorium charakteryzuje się obecnością źródeł leczniczych, w tym siarkowych wód mineralnych, które wypływają z Monte San Paolo.

Specjalnością wioski są tagliatelle al tartufo, przyrządzane z lokalnie uprawianych trufli. Wśród najważniejszych wydarzeń, które odbywają się w Monte Grimano Terme jest właśnie Festiwal Czarnych Trufli.

Montefabbri – miasteczko niczym z renesansowego obrazu

Montefabbri to niewielka część zupełnie nowego miasta Vallefoglia, utworzonego w 2014 roku z połączenia gmin Colbordolo i Sant’Angelo in Lizzola, po tym, jak większość ludności zatwierdziło zjednoczenie w referendum.

Położone na wzgórzu, wzdłuż historycznej trasy łączącej Pesaro z Urbino, Montefabbri natychmiast ukazuje odwiedzającym swoją niemal nienaruszoną strukturę architektoniczną, w tym zamek z imponującą bramą miejską i murami, sugestywnymi alejkami i kościołem parafialnym San Gaudenzio. W drzwiach wejściowych do zamku zachował się łuk, który wspiera rampę wjazdową, zastępując średniowieczny most zwodzony (zawiasy mostu nadal są widoczne!).

Typowe lokalne dania i produkty to: tagliatelle z pieczarkami i truflą, ser pecorino, piadina i crescia di Pasqua (rodzaj słonego panettone z sera pecorino i parmezanu, który dobrze komponuje się z wędlinami, jajkami na twardo i lokalnym winem, przygotowany na Wielkanoc).

Pergola – kościoły, trufle i złocone brązy

Główną i najbardziej znaną atrakcją Pergoli są brązy z Cartoceto, wspaniała grupa naturalnej wielkości pozłacanych posągów z brązu, które w 1946 roku zostały znalezione przez dwóch rolników podczas prac na polu. Brązy są przechowywane w pomieszczeniu o kontrolowanej temperaturze wewnątrz Muzeum Pozłacanych Brązów.

Długa zależność pergoli od Państwa Kościelnego spowodowała, że ​​miejsca kultu były liczne i miały piękną architekturę, do tego stopnia, że ​​do dziś pergola nazywana jest „miastem stu kościołów”.

Miasto jest stolicą trufli, które można dostać przez cały rok, a w październiku organizowane są tu bardzo popularne Krajowe Targi Trufli. Pergola to także kraina doskonałych win, takich jak Pergola DOC, czy visciolato, produkowane z viscioli (🇵🇱 dzikiej wiśni).

Najpiękniejsze miasteczka w regionie Marche – mapa

Oznaczyłam wszystie najpiękniejsze miasteczka w Marche na poniższej mapie. Być może dzięki niej będzie Wam łatwiej zaplanować podróż po regionie 🙂

Wielu z przedstawionych powyżej miasteczek nie widziałam jeszcze na żywo. Kilka z nich odwiedziłam zanim zaczęłam w ogóle pisać o Marche i dokumentować moje wycieczki 😀 Stąd sporo zdjęć w tym artykule pochodzi z zewnętrznych źródeł.

Które z miasteczek odwiedzilibyście najchętniej?